ســرورم!

به آسمان خیره میشوم و در لایه لایه آسـمان به دنبای نگاه تو میگردم، در حالی که دفتر سپید فطرتم را با مداد های گناه سیاه کرده ام.چگونه با تو حرف بزنم وقتی هنوز قلب غبار آلودم را در چشمه ی صفا و رحمت تو نشسته ام، هنوز با "عِـطر گل های نرگس ِ" تو به خواب نرفته ام و با "عبور نرم نسیم پاییزی" بیدار نشده ام.

نمیدانم لایقم میدانی یا نه؛ اما با همه معصیت هایم به ظهور مقدست ایمان دارم.

سرورم با یاری ات بندگی را آغاز میکنم.وقتی دست های دعایم را برای ظهورت بالا می برم، احساس میکنم دست مهربانی، دست هایم را میگیرد و با هم به اوج آسمان معنویت پرواز میکنیم.

ای عشق ابدی من «العجل،العجل تا انتظارت مرا از پای در نیاورد و ظهورت در زمان جوانی ام باشد تا در نبرد عدالت یاری ات کنم.»